پروژه برق – فرآیند تولید سیم وکابل

خلاصه مقدمه

برای اولین بار در سال ۱۸۷۶ کابل با استفاده از نوعی کائوچوی طبیعی به نام گوتاپرچا تولید گردید. پروسه ساخت این کابل طوری بود که ابتدا ماده عایق را به دور رسانا می پیچیدند و پس از خشک کردن آن در دمای C˚۱۳۰ – ۱۴۰ عایق را با مواد روغنی، رزین یا موم اشباع می کردند. در سال ۱۸۷۹ غلاف سربی جهت افزایش استحکام مکانیکی به کابل اضافه گردید و در سال ۱۸۸۵ این کابل در سطح ولتاژ ۲ KV در شهر ویینا مورد استفاده قرار گرفت و در طول همین دوره مشابه بود که استفاده از لاستیک ولکانیزه برای تولید کابل در سطح تجاری مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۸۹۰ فرانتی برای اولین بار کاغذ آغشته به روغن را در کابلهای فشار قوی به کار گرفت و این کابل در سال ۱۸۹۱ درسطح ولتاژ ۱۰ KV در لندن نصب گردید. در سال ۱۸۹۲ نیز روشنائی شهرهای نیویورک و بوفالو با استفاده از کابل لاستیکی در سطح ولتاژ ۷.۵ KV تامین گردید. در سال ۱۹۰۲ کابل روغنی با استفاده از نوعی کتان توسط شرکت جنرال الکتریک تولید گردید و مشخصات دمایی کابل با استفاده از روکش قیری در سال ۱۹۱۰ بهبود یافت. در سال ۱۹۰۴ برای اولین بار استفاده از کابل در سطح ولتاژ ۵۰ KV آغاز گردید.

در سال ۱۳۴۱ با به راه افتادن کارخانه فروزنده در جاده آرامگاه تهران، نخستین گام در صنعت سیم و کابل سازی در ایران برداشته شد. در این کارخانه سیمهای تک لا (مسی با روکش PVC ) تولید می گردید. در همین سال کارخانه دیاموند نیز با ساخت سیمهای افشان کار خود را در قزوین آغاز نمود. در مهر ماه سال ۱۳۴۴ کارخانه کابل سازی ایران بایکا با مشارکت کمپانی بایکای آلمان پا گرفت و نخستین فرآورده های خود را در سال ۱۳۴۶ به بازار فرستاد. آنگاه در سال ۱۳۴۵ کارخانه ایکو- ایران با مشارکت ایکوی سوئد تشکیل و در سال ۱۳۴۷ با کابلهای مخابراتی و فشار ضعیف با مقاطع بزرگ به بازار وارد شد.

این پروژه به طور کامل قابل ویرایش می باشد و دارای صفحه بسم الله، صفحه مشخصات فردی و فهرست مطالب می باشد. در ادامه می توانید فهرست مطالب موجود در این پروژه را دانلود نمایید.

دانلود فهرست مطالب